2). การศึกษาประสิทธิภาพของน้ำเมี่ยงในการยับยั้งเชื้อจุลินทรีย์ก่อโรค
2.1 ค่าความเป็นกรดด่างของตัวอย่างน้ำเมี่ยง
ทำการเก็บตัวอย่างน้ำเมี่ยงจากจังหวัดเชียงใหม่ ลำปาง แพร่และน่าน จำนวน 10 ตัวอย่าง ซึ่งตัวอย่างน้ำเมี่ยงที่เก็บมาได้จากการไปซื้อจากชาวบ้านที่หมักเองโดยตรงมีลักษณะดังภาพที่126 จากนั้นทำการบันทึกสถานที่เก็บ ลักษณะทางกายภาพ สีของน้ำเมี่ยงและวัดค่า pH ของน้ำเมี่ยง (ตารางที่ 24) และนำตัวอย่าง น้ำเมี่ยงมาคั้นเอาเฉพาะส่วนน้ำเก็บไว้ในหลอดไมโครเซ็นตริฟิวก์ นำไปปั่นเหวี่ยงให้ตกตะกอนใส่หลอด tube จากนั้นเก็บไว้ที่อุณหภูมิ 4oC เพื่อรอใช้งาน (ภาพที่ 127)
ภาพที่ 127 ลักษณะทางกายภาพของตัวอย่างน้ำเมี่ยงที่ใช้ในการเก็บตัวอย่าง
ตารางที่ 24 ลักษณะทางกายภาพและค่า pH ของน้ำเมี่ยงตัวอย่างจังหวัดเชียงใหม่ ลำปาง แพร่และน่าน
ภาพที่ 128 ลักษณะของตัวอย่างน้ำสกัดยอดใบชาเมี่ยงที่ปั่นเหวี่ยง
การทดสอบฤทธิ์ยับยั้งแบคทีเรียของน้ำสกัดยอดใบชาเมี่ยงโดยใช้วิธี Agar well diffusion assay หลังจากนั้นวัดบริเวณวงใสที่เกิดขึ้น (Clear zone) โดยใช้ชุดควบคุมบวก (Positive control) คือ Streptomycin (2.5 mg/ml) และชุดควบคุมลบ (Negative control) คือ อาหารเลี้ยงเชื้อ NB ที่ไม่มีการเติมหัวเชื้อ (ภาพที่ 128)
ภาพที่ 129 กระบวนการเตรียมแบคทีเรียทดสอบและการตรวจสอบความสามารถในการยับยั้งแบคทีเรียโดยวิธี Agar well diffusion assay
2.2 การทดสอบประสิทธิภาพของน้ำเมี่ยงต่อการยับยั้งแบคทีเรีย
นำน้ำสกัดยอดใบชาเมี่ยงสดที่ปั่นเหวี่ยงแล้วมาทดสอบฤทธิ์ในการยับยั้งแบคทีเรียทดสอบ 5 ชนิด โดยวิธี Agar well diffusion assay พบว่า น้ำสกัดยอดใบชาเมี่ยงสดในแต่ละแหล่งสามารถยับยั้งแบคทีเรียทดสอบได้แตกต่างกัน ดังแสดงในตารางที่ 25, แผนภาพที่ 1 และภาพที่ 129
ตารางที่ 25 ประสิทธิภาพของน้ำสกัดยอดใบเมี่ยงสดในการยับยั้งเชื้อแบคทีเรียทดสอบโดยวิธี Agar well diffusion assay
แผนภาพที่ 1 ประสิทธิภาพของน้ำสกัดยอดใบชาเมี่ยงในการยับยั้งแบคทีเรีย Escherichia coli 35218, Staphylococcus epidermidis, Propionibacterium acnes, Bacillus cereus และ Staphylococcus aureus 29213
ภาพที่ 130 การสร้างวงใสของน้ำสกัดยอดใบชาเมี่ยงในการยับยั้งแบคทีเรียทดสอบ Bacillus cereus (A) และ Staphylococcus aureus 29231 (B)